dr hab. inż. Władysław HARMATA, prof. WAT
Dr hab. inż. Władysław Harmata – profesor nadzwyczajny w dziedzinie nauk społecznych, w dyscyplinie nauki wojskowe, w specjalności ochrona wojsk przed skażeniami.
Dr hab. inż. Władysław Harmata w roku 1978 ukończył studia na Wydziale Chemii i Fizyki Technicznej WAT na kierunku chemia – ochrona przed skażeniami. W latach 1978 – 1980 pełnił służbę wojskową
w 2 Pomorskim Pułku Chemicznym w Grudziądzu na stanowisku dowódcy plutonu i kompanii rozpoznania skażeń. W latach 1980 – 2009 pracował w Wojskowym Instytucie Chemii i Radiometrii, a od 2009 roku jest prof. nadzw. w WAT. W 1988 roku uzyskał stopień doktora nauk wojskowych na ówczesnej Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie w dziedzinie likwidacji skażeń, a w 1993 roku na ówczesnej Akademii Obrony Narodowej w Warszawie uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk wojskowych w dyscyplinie taktyka w dziedzinie ochrony wojsk przed skażeniami. W latach 1980-1999 pracował jako asystent, adiunkt i docent w Zakładzie Likwidacji Skażeń WIChiR, a w latach 1999 – 2009 był kierownikiem Zakładu Ochrony Dróg Oddechowych (laboratorium akredytowane) w WIChiR. Od roku 2009 jest pracownikiem dydaktycznym na Wydziale Nowych Technologii i Chemii WAT.
W pracy naukowej zajmuje się szeroko pojętą ochroną żołnierza przed skażeniami. Specjalizuje się
w zakresie opracowania środków oraz eksperymentalnych metod badań skuteczności procesów likwidacji skażeń (metoda badań skuteczności odkażania z kontrolą biologiczną, metoda badania skuteczności dezaktywacji z wykorzystaniem modelowej mieszaniny produktów rozszczepienia U-235). Wynikiem tych badań są wdrożenia środków i technologii likwidacji skażeń do SZ RP (odkażalniki, zestawy, instalacje, technologie). Znamiennym opracowaniem jest technologia i mobilne urządzenie do likwidacji skażeń za pomocą nadtlenku wodoru w postaci pary. Wdrożeniem tego opracowania są zainteresowane SZ RP, PSP
i jednostki reagowania kryzysowego. Drugim obszarem zainteresowania dr hab. inż. Władysława Harmaty są badania nad indywidualnymi i zbiorowymi środkami ochrony przed skażeniami. Wyniki tych badań to wdrożenia do SZ RP – maska MP-6, typoszereg filtropochłaniaczy do ochrony zbiorowej, system ochrony zbiorowej typu COLPRO, system ochrony załóg okrętów przed oddziaływaniem czynników BMR, technologia adsorpcji zmiennociśnieniowej i zmiennotemperaturowej (PTSA) w układach wielowarstwowych złóż nieruchomych do dynamicznego oczyszczania powietrza. Ponadto jest współautorem unikalnej metody określania mikroklimatu (skumulowanego wskaźnika narażenia) we wnętrzu wozów bojowych podczas strzelań oraz określania szczelności ogólnej poprzez pomiar wartości współczynnika ochrony dla ruchomych środków ochrony zbiorowej. Trzecim obszarem zainteresowania
dr hab. inż. Władysława Harmaty jest maskowanie operacyjne za pomocą dymów. Jest współautorem panelowej wytwornicy dymu w wersji śmigłowcowej oraz środka do skutecznego maskowania w podczerwieni. Wytwornica wraz z środkiem dymotwórczym została wdrożona do SZ RP. Jest autorem
i współautorem 14 monografii, rozdziałów w monografii i podręczników akademickich, w tym
5-tomowego autorskiego podręcznika „Ochrona przed skażeniami”, ponad 400 publikacji w czasopismach naukowych i popularnonaukowych, autor i współautor 15 wdrożeń do SZ RP i jednostek reagowania kryzysowego, współautor 8 patentów. Był kierownikiem i wykonawcą wielu projektów naukowo-badawczych, ostatnio wykonawcą i konsultantem naukowym w projekcie badawczym pt. „Mobilny zestaw do analizy oraz likwidacji skażeń, wspierający działania kontrterrorystyczne na miejscu zdarzenia CBRN-E” finansowanego przez NCBR (2019-2021). Jest członkiem rad naukowych w instytutach naukowo-badawczych (CNBOP-PIB, WIM, WIML, WIChiR).
Dr hab. inż. Władysław Harmata prowadzi wykłady z przedmiotów: „Ochrona wojsk przed skażeniami”, „Ochrona przed skażeniami”, „Zagrożenia ekologiczne”, „Budowa i eksploatacja sprzętu OPBMR”. Kierował ponad 60 pracami dyplomowymi w WAT i 50 pracami w Państwowej Wyższej Szkole zawodowej w Skierniewicach. Jest laureatem licznych nagród. Za swą działalność naukową
i organizacyjną został wyróżniony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim OOP.