Historia Wydziału
KRÓTKA HISTORIA WYDZIAŁU
POCZĄTEK 1959 ROK
Kształcenie studentów w Wojskowej Akademii Technicznej rozpoczęło się w 1951 roku. Po 8 latach kształcenia politechnicznego, unowocześniono strukturę uczelni zmieniając ją na wydziałową, która obowiązuje do dzisiaj. System kształcenia na przestrzeni lat stabilizował się, a liczba młodych pracowników, którzy rekrutowali się z grona absolwentów Akademii, systematycznie wzrastała.
W latach 1959 – 1960 utworzono Wydział Chemii Wojskowej. Powstał on z trzech ogólnoakademickich katedr: Fizyki Ogólnej, Matematyki Wyższej i Chemii Podstawowej. Ponadto z Katedry Materiałów Wybuchowych i Katedry Obrony Przeciwchemicznej, które wyłączono z ówczesnego Fakultetu Artyleryjsko-Technicznego, powołano Katedrę Obrony Przeciwatomowej. Pierwszym komendantem Wydziału został płk mgr inż. Tadeusz Nowak..
W 1962 roku z inicjatywy gen. prof. Sylwestra Kaliskiego utworzono nowy kierunek studiów fizyka techniczna, co spowodowało zmianę nazwy na Wydział Chemii i Fizyki Technicznej. Do Wydziału włączono nowo utworzone katedry: Technicznych Zastosowań Fizyki, Elektroniki Ciała Stałego, Podstaw Mechaniki i Fizyki Technicznej. Wydział rozpoczął kształcenie wysoko wykwalifikowanej kadry wojskowych specjalistów.
W 1970 roku powołano Zakład Meteorologii, w którym kształcono specjalistów na kierunku meteorologia wojskowa (w 1983 roku kształcenie meteorologów przeniesiono do Wydziału Inżynierii Lądowej i Geodezji).
W 1973 roku, po 15 latach dominowania struktur katedralnych, po raz pierwszy utworzono w Wydziale etatowe instytuty.
W 1994 roku, w ramach reorganizacji z połączenia Wydziału Chemii i Fizyki Technicznej z Wydziałem Inżynierii Lądowej i Geodezji, utworzono Wydział Inżynierii, Chemii i Fizyki Technicznej. Katedrę Matematyki włączono do Wydziału Cybernetyki, a Zakład Materiałów Wybuchowych do Wydziału Uzbrojenia i Lotnictwa. We współpracy z Akademią Marynarki Wojennej powołano międzyuczelniane wojskowe studia doktoranckie. Uruchomiono studia dla kandydatów cywilnych i podjęto kształcenie niestacjonarne. Zmieniono strukturę zatrudnienia na cywilno-wojskową.
W latach 1959 – 1980 na wojskowym kierunku chemicznym kształcono specjalistów w zakresie: obrona przed bronią masowego rażenia, ochrona wojsk przed skażeniami, sprzęt wojsk chemicznych, materiały wybuchowe. W następnych latach kształcenie zawężono do dwóch specjalności: ochrona przed skażeniami oraz technologia materiałów wybuchowych (łącznie z paliwami rakietowymi). Na kierunku fizyka techniczna tworzono specjalności w zależności od zapotrzebowania na absolwentów, których przygotowywano według indywidualnego toku studiów. Były to: fizyka i elektronika ciała stałego, fizyka metali, fizyka wybuchu, fizyka jądrowa i elektronika kwantowa, fizyka plazmowa, fizyka promieniowania elektromagnetycznego oraz fizyka i technologia ciała stałego.
W latach 1994 – 2006 kształcono studentów na kierunkach: chemia, budownictwo, geodezja i kartografia oraz fizyka techniczna. Wykształcenie zdobywali chemicy w unikalnych specjalnościach przydatnych w wojsku. O wysokim poziomie kształcenia i badań naukowych na Wydziale decydowali wybitni nauczyciele akademiccy i naukowcy. Szczególną wagę przywiązywano do rozwoju badań naukowych jako niezbędnego czynnika wysokiej jakości kształcenia studentów. Prowadzono m.in. badania w zakresie rentgenografii, luminescencji, chromatografii, mikroskopii elektronowej, polarografii, rezonansu paramagnetycznego, analiz spektralnych, chemii laserów, ogniw paliwowych i półprzewodników, ciekłych kryształów i supertwardych materiałów, technik ochrony przed środkami trującymi, materiałów wybuchowych i fizyki wybuchu, ochrony przed czynnikami rażącymi wybuchów jądrowych, a także badania dynamiki atmosfery na potrzeby prognozowania z uwzględnieniem specyfiki wojsk.
W 2006 r. w wyniku kolejnej restrukturyzacji polegającej na podziale dotychczasowego Wydziału Inżynierii, Chemii i Fizyki Technicznej powstały dwie niezależne jednostki naukowe: Wydział Inżynierii Lądowej i Geodezji oraz Wydział Nowych Technologii i Chemii, który jest spadkobiercą historycznych wydziałów, utworzonych w WAT pod nazwami Wydział Chemii i Fizyki Technicznej oraz Wydział Inżynierii, Chemii i Fizyki Technicznej.
Pierwszym dziekanem nowego wydziału został prof. dr hab. inż. Krzysztof Czupryński, prodziekanami: ds. naukowych dr hab. inż. Stanisław Kłosowicz, ds. studenckich dr inż. Aleksander KIEŻUN. Dyrektorami instytutów zostali: prof. dr hab. inż. Leszek R. JAROSZEWICZ – Instytut Fizyki Technicznej i prof. dr hab. inż. Stanisław CUDZIŁO – Instytut Chemii. Kierownikiem Katedry Zaawansowanych Materiałów i Technologii został prof. dr hab. inż. Zbigniew BOJAR.
W 2019 r. w strukturze Wydziału dokonano zmiany polegającej na przekształceniu Katedry Zaawansowanych Materiałów i Technologii w Instytut Inżynierii Materiałowej, którego filary stanowią: Zakład Materiałów Funkcjonalnych i Technologii Wodorowych, Zakład Materiałów Konstrukcyjnych i Zakład Technologii Materiałów.
Wydział Nowych Technologii i Chemii przejmując kształcenie na kierunkach: chemia i inżynieria materiałowa, kształci wysoko wykwalifikowanych inżynierów i magistrów inżynierów na potrzeby gospodarki narodowej oraz od 2006 roku ponownie kształci przyszłych oficerów na potrzeby wojsk chemicznych, zabezpieczając potrzeby kadrowe Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Marynarki Wojennej.
Podstawowe działania Wydziału koncentrują się w obszarach działalności dydaktycznej i naukowo-badawczej w dziedzinie nauk ścisłych przyrodniczych w dyscyplinie nauki chemiczne oraz w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie inżynieria materiałowa.